Deze week ontving ik een bericht van Joyce en Henry aan de Costa Blanca, relatief nieuwe expats in Spanje. Ze vroegen me om advies over hoe ze nieuwe mensen kunnen leren kennen, omdat ze het leven in hun nieuwe thuis nogal eenzaam vonden.
Ik weet dat sommige expats het daar niet mee eens zullen zijn, maar feit is dat veel expats in Spanje hun sociale leven puur op een bar- en restaurantcultuur baseren. Hoewel dit een acceptabele manier kan zijn om nieuwe vrienden te maken voor wie van bars houdt, kan het voor anderen een vervelende tijdverspilling zijn. In kleinere gemeenschappen, zoals de Canarische Eilanden, waar de keuze aan sociale activiteiten nog beperkter is dan in het Spaanse schiereiland, schuilen er duidelijke gevaren in het ontwikkelen van een sedentaire, zo niet alcoholische levensstijl, die bijzonder ongezond is naarmate we ouder worden. Aan de andere kant hebben we de afgelopen jaren een aantal kennissen verloren door alcoholmisbruik, hoewel de slachtoffers zelden erkenden dat ze een drankprobleem hadden.
Toen we aan de Costa Blanca woonden, bevonden we ons in een vrijwel volledig expatgemeenschap. Hoewel er wel wat nadelen waren aan het niet leren kennen van het echte Spanje, bood het aanzienlijke voordelen, omdat we een sociaal netwerk hadden dat altijd voor ons klaarstond. Dit was een enorm voordeel; we ontmoetten veel geweldige en interessante mensen, met sommigen van hen hebben we nog steeds regelmatig contact. 'Balkonhoppen' werd de orde van de dag, want 's avonds zagen de buren ons op ons balkon zitten en werden we altijd direct uitgenodigd om "een drankje te komen doen". Ik zal de vriendelijkheid van zoveel mensen nooit vergeten, die ons hielpen om ons gemakkelijk te integreren in het expatleven.
Later, toen we meer vertrouwd raakten met de taal en cultuur, waren we klaar om naar een volledig Spaanse gemeenschap te verhuizen. Voor veel expats kan dit echter een groot probleem vormen. De Canarische Eilanders, en trouwens veel Spanjaarden, zijn volledig gericht op familie en ondanks hun hoffelijkheid en vriendschap aan de oppervlakte, is het voor veel expats vaak moeilijk om de vriendschappen en relaties met hun buren op te bouwen waaraan ze in het Verenigd Koninkrijk gewend zijn. Dit is natuurlijk een van de vele redenen waarom expats zich aangetrokken voelen tot gemeenschappen die hun eigen nationaliteit vertegenwoordigen, wat op zijn beurt leidt tot kritiek van onze gastheren dat we ons niet 'aansluiten' en 'ons afzijdig houden'.
Dus, terug naar Joyce en Henry; wat moeten zij doen? Als de sociale cultuur van bars en restaurants niet hun ding is, raad ik pas gearriveerde expats meestal aan om deel te nemen aan groepscursussen taal, die soms worden aangeboden door het plaatselijke gemeentehuis. Dit is vaak een goede manier om andere pas gearriveerde expats te ontmoeten die hun best doen om erbij te horen. Als pas gearriveerde expats een religieuze levensopvatting hebben, kan lidmaatschap van een plaatselijke kerk vaak veel bieden op het gebied van gemeenschap en vriendschap. Zoek naar muziekgroepen, wandelgroepen, golfclubs, paardrijclubs, schaakclubs en flamencodanslessen, die vaak ook door gemeentehuizen worden aangeboden. Het kan een uitdaging zijn om met verschillende nationaliteiten te mixen, naast je eigen nationaliteit, maar ook heel leuk. Dansen en muziek overschrijden culturele grenzen en kunnen meestal een uitstekende strategie zijn om aanvankelijke angst en barrières te doorbreken.
Toen ik als krantenverslaggever werkte, vond ik vrijwilligerswerk voor een goed doel een van de beste manieren om andere mensen te leren kennen. Ik herinner me met warme gevoelens hoe Britse, Duitse en Zweedse expats fantastisch samenwerkten om zwerfhonden en -katten te redden en te herplaatsen. Medeleven en de wanhopige behoefte om iets te doen om de situatie van veel van deze arme, onbeminde wezens te verbeteren, droegen enorm bij aan de vereniging en het creëren van een vriendschapsband tussen expats uit verschillende landen.
In de huidige turbulente tijden, waarin veel migranten op onze kusten aankomen en dringend behoefte hebben aan onderdak en ondersteuning, ken ik veel expats die hun best doen om hen te helpen. Helpen met vertalen, voor kinderen zorgen en migranten begeleiden naar gemeentehuizen, gezondheidscentra en andere officiële instanties zijn slechts enkele manieren waarop expats anderen kunnen helpen. Ook kunnen ze zo een sociaal netwerk voor zichzelf opbouwen.
Kortom, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat we door 'iets terug te doen' een nieuw leven en nieuwe sociale ervaringen voor onszelf creëren. Dus, Joyce en Henry, aan de slag!
Als je dit artikel leuk vond, neem dan eens een kijkje op de websites van Barrie: http://barriemahoney.com en http://thecanaryislander.com of lees zijn nieuwste boek, 'Footprints in the Sand' (ISBN: 9780995602717). Verkrijgbaar als paperback en als Kindle-editie.
© Barrie Mahoney
