WAT IS ER NIET LEUK?

0
Het Verdrag van Rome uit 1957 omvatte slechts zes landen

Hoewel de huidige 'partijlijn' in het Verenigd Koninkrijk lijkt te verlangen dat de Europese Unie met argwaan wordt bekeken en de schuld krijgt van alles wat er misgaat in Europa en met name het Verenigd Koninkrijk, zijn er nog steeds velen van ons die de EU en alles wat zij in de loop der jaren heeft bereikt, juist waarderen.

Dus voordat de vastberaden Brexiters die dit artikel lezen zich verslikken in hun cornflakes, wil ik er nog even aan toevoegen dat ik de resultaten bekijk vanuit het perspectief van een expat die in Spanje en op de Canarische Eilanden woont. Het VK heeft zijn eigen beslissing genomen en het is tijd om verder te gaan.

De jubileumtop van de EU en de bijbehorende festiviteiten vinden plaats op 25 maart 2017. Hoewel de Britse premier is uitgenodigd, wordt op het moment van schrijven verwacht dat zij niet aanwezig zal zijn, omdat het niet gepast wordt geacht dat het Verenigd Koninkrijk deelneemt aan een daad van eenheid en vooruitziende blik wanneer het land op het punt staat uit te treden. Op deze dag komen de EU-leiders in Rome bijeen om terug te blikken op 60 jaar, toen slechts zes landen begonnen aan een project gericht op de eenwording van Europa.

Het Verdrag van Rome werd op 25 maart 1957 ondertekend door de toenmalige leiders van Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland en Luxemburg. Het zal niet alleen een tijd van feestvieren zijn, maar ook van bezinning en vooruitblik op een uitdagend nieuw decennium waarin het Verenigd Koninkrijk de EU zal verlaten en er een nieuwe en onvoorspelbare Amerikaanse president zal komen.

In Spanje en de Canarische Eilanden had de periode na Franco een periode van acute onrust en politieke onrust kunnen zijn, maar de EU heeft dit onrustige land opgevoed tot de succesvolle en vreedzame democratie die we vandaag de dag zien. Ik zeg niet dat Spanje dit niet op eigen kracht had kunnen doen, maar het zou veel moeilijker en pijnlijker zijn geweest om in zo'n korte tijd te bereiken.

Een groot deel van het eiland waar ik woon, waarvan de helft zestig jaar geleden nog grotendeels een dorre woestijn was, is getransformeerd tot een vakantieparadijs waar veel vakantiegangers naartoe komen om te ontsnappen aan de zon. Grote infrastructuurprojecten, zoals wegen, bruggen en tunnels door berggebieden, zijn gefinancierd door de Europese Unie, waardoor het hele eiland ontwikkeld kon worden, wat zowel inwoners als toeristen ten goede komt. Nogmaals, zonder deze financiering betwijfel ik of deze ontwikkeling er ooit gekomen zou zijn.

Wat mijn eigen leven en dat van vele anderen zoals ik betreft, is de vrijheid om in elke lidstaat te wonen en te werken een van de belangrijkste voordelen geweest, samen met de vrijheid om onroerend goed te kopen, een bedrijf te starten en te genieten van het leven in een land naar keuze, in plaats van vast te zitten in mijn geboorteland. Voor mij was dit een zegen die anderen ontzegd zal worden door het rigide immigratiebeleid en andere beperkingen die het verhaal van velen in het Verenigd Koninkrijk zijn geworden.

Het vertrouwen van de burgers in de EU is de laatste tijd flink geschaad door de wereldwijde economische crisis, de onzorgvuldige aanpak van de schuldenlast van landen als Griekenland en de migrantencrisis.

In deze periode van somberheid vergeet men gemakkelijk de vele successen van de EU, waaronder 57 procent van alle Britse handel, schone rivieren en stranden, structurele steun voor achterstandsgebieden zoals Wales, Cornwall en Lincolnshire, schonere lucht, recycling, lagere mobiele telefoontarieven, goedkopere vliegreizen, geen papierwerk of douane tussen lidstaten, toegang tot Europese gezondheidszorg, door de EU gefinancierd onderzoek, arbeidsbescherming, moederschapsrechten, terrorismebestrijding... Ik zou nog wel een paar pagina's kunnen doorgaan, maar begrijpt u wat ik bedoel? Bovenal heeft de EU, na eeuwen van oorlog tussen Europese buren, eindelijk vrede gebracht.

Ik vier op 25 maart de Europese Unie en de positieve invloed die zij heeft op Spanje en de Canarische Eilanden, en op de Europese bevolking. Zoals met zoveel dingen in ons snelle leven, weten we vaak pas de waarde ervan als we het kwijt zijn.

Als je dit artikel leuk vond, neem dan eens een kijkje op de websites van Barrie: http://barriemahoney.com en http://thecanaryislander.com of lees zijn nieuwste boek, 'Footprints in the Sand' (ISBN: 9780995602717). Verkrijgbaar als paperback en als Kindle-editie.

© Barrie Mahoney