Mojácar vierde, samen met de gemeenten in de regio Almería Levante, het traditionele feest “La Vieja”.
De dag wordt gevierd op de donderdag die het dichtst bij het midden van de vastentijd ligt, vandaar de Spaanse uitdrukking “partir La Vieja cuaresma” en bestaat uit een dag vol eten en wijn, samen met familie en vrienden op het platteland.
Met dit in gedachten verspreiden de inwoners van Mojácar zich over de vele groene gebieden van de stad, met name in de wijken “Los Gurullos” en “Las Alparatas”, om daar een goede paella te delen en de zoetigheden te proeven die verborgen liggen in hun “Viejas”.
Op dit punt staan de kinderen centraal. Aan het einde van de maaltijd verzamelen ze zich rond hun "Vieja", een klein popje dat lijkt op een oud vrouwtje, gemaakt op een houten kruis met een stoffen hoofd en gevuld met snoepjes.
De “Vieja” wordt van tevoren in de grond gezet en de kleinere kinderen zijn degenen die de verantwoordelijkheid hebben om deze open te breken, als een piñata, om zo de snoepjes die erin zitten te vinden en op te eten.
Traditioneel is dit het moment om de “Hornazo” (een langwerpig, zoet, gevlochten brood met daarin een hardgekookt ei) te proeven, hoewel de dag over het algemeen wordt gekenmerkt door een overvloed aan allerlei soorten voedsel.
De dag van “La Vieja” is het enige feest dat niet wordt vertegenwoordigd door een Andalusische heilige, maar door een heidens figuur, hoewel het wel christelijke wortels heeft.
Wat de oorsprong ook is, de waarheid is dat het al "eeuwig" gevierd wordt en geen enkele Mojaquero laat een van de eerste kansen van het jaar om van het buitenleven te genieten, onbedoeld liggen. Hoewel het weer dit jaar niet zo gunstig was voor het "La Vieja-feest" als gewoonlijk.
