Wat een fantastische dag in Cartagena afgelopen woensdag. Georganiseerd door de Torrevieja Retired Activities Club, in samenwerking met de Orihuela Costa-afdeling van The Royal British Legion, vertrokken meer dan vijftig leden van de twee groepen vroeg in de ochtend om om 10 uur aan te komen bij Cartagena Arsenal.
Gewapend met paspoorten en gezien de huidige veiligheidssituatie, volledig verwachtend dat de toegang een behoorlijke klus zou worden, zaten de dappere vijftig man om 9 uur al bij de poort van het Arsenaal. Een kort bezoekje aan de stationswachtpost door de knappe Malcolm, die de Provost NCO onmiddellijk tot overgave wist te verleiden, en de bus reed zonder veel problemen de basis binnen, afgezien van de dreun van Mary toen Malcolm weer in de bus stapte.
Vroeg in de ochtend, terwijl de vaste gids nog de slaap uit zijn ogen wreef, werd de groep naar de cafetaria verwezen. Velen kozen er nog voor om laat te ontbijten, maar klokslag 10 uur werden we teruggeleid naar de hoofdingang, waar de tour van start ging.
Omdat het bezoek voornamelijk in het Spaans plaatsvond, had de groep het geluk te kunnen rekenen op de diensten van TRACS-lid Pablo, die de ochtend doorbracht met vertalen voor de begeleiders. Dat was misschien wel meer dan hij aan het begin van de dag had verwacht, maar hij ging het steeds meer waarderen naarmate het bezoek vorderde.
We werden langzaam rondgeleid door dit architectonische juweeltje, waar de bouw, die 50 jaar in beslag nam, in 1732 voor het eerst werd begonnen door de militaire architect Sebastián Feringán. En wat een absoluut fantastisch werk heeft hij geleverd, ondanks dat hij zijn eindproduct nooit heeft gezien.
Er werd uitgelegd dat de bouw zelf werd uitgevoerd door gevangenen en slaven die later zouden bijdragen aan de bouw van schepen en versterkingen van de stad. De werkzaamheden bestonden uit de aanleg van een grote militaire haven met dijken, werkplaatsen, pakhuizen en scheepswerven, die in recente jaren werd gevolgd door de toevoeging van de Onderzeebootschool.
Het was inderdaad de Onderzeebootschool die de volgende halte was, eerst het museum en daarna de S-80 Onderzeebootsimulator die was ontwikkeld om bemanningen te trainen voor het varen op moderne schepen.
Vervolgens werden we naar de Corvette, de Infanta Cristina, gebracht, die in 1980 in dienst werd genomen. Eenmaal aan dek werd de groep rondgeleid door het schip, terwijl een jonge scheepsingenieur uitleg gaf over het leven aan boord en over de bewapening en operationele mogelijkheden. We bezochten ook de brug, de commandopost van het schip, van waaruit de hoogste wachtmeester het schip in operationele dienst op zee zou leiden.
Na een verdrietig afscheid, waarbij we het bezoek veel meer hadden gewaardeerd dan we eerder op de dag hadden verwacht, was het tijd voor een lunch aan de kust. Hierna maakten we een kort tochtje over de AP7 om de Licor 43 Experience te beleven.
Onze gidsen gaven eerst een inleidende briefing voordat het gezelschap werd rondgeleid door het bedrijfsmuseum en de productie- en bottelarijen. Helaas vielen de tijden samen met de siësta, of misschien was het een wisseling van de wacht, maar terwijl we door het bedrijf werden geleid, was er weinig activiteit te zien. Maar veel van de geschiedenis, die teruggaat tot de Romeinse tijd, evenals de oorsprong van het bedrijf in het begin van de jaren 50, werd uitgelegd terwijl we over het fabrieksterrein liepen.
Daarna gingen we naar de 'chill-out bar', waar velen van ons aangenaam verrast werden door de verschillende producten die we konden proeven. Mijn favoriet, Ginger 43, klinkt misschien meer als een Chinese ober, maar was precies wat we verwacht hadden: een makkelijk te bereiden en fris smakende zomercocktail, nu absoluut een van mijn favorieten... mmm!
De verplichte winkel was natuurlijk pal ernaast en die werd snel geopend toen we onze drankjes begonnen op te drinken. Een tweede kans was er dus niet!
Wat een aangename verrassing was het toen we daadwerkelijk werden verwelkomd door nog meer monsters van andere producten en bedrijfslijnen. Opnieuw had de dappere man de weinig benijdenswaardige taak om diep te graven en de aangeboden flessen leeg te maken. 
Uiteraard werd de verplichte fles gekocht en de verplichte foto genomen, waarna we terug in de bus werden begeleid voor de korte reis naar huis.
Een zeer plezierige dag in uitstekend gezelschap. Goed gedaan organisatoren Malcolm en Mary Rusbridge, en we hopen dat de bloemkooloortjes, Malcolm, je de komende dagen niet al te veel ongemak bezorgen. Maar het houdt je hoed in ieder geval omhoog!
