Elche CF 2 – 3 UD Almería (Door Kevin Rendall)
Voorafgaand aan deze wedstrijd prezen zowel de lokale pers als de supporters de wedstrijd aan als de spreekwoordelijke zespunter, en dat is precies wat het werd. Voor Almería! Een vijfde teleurstellende prestatie van Elche in zes wedstrijden bezorgde de Ilicitanos precies wat ze verdienden: een vijfde nederlaag in zes wedstrijden. Deze zwakke nederlaag was eigenlijk wel genoeg voor Elche-president Diego García en zijn collega's in het bestuur. De ochtend erna namen ze, blijkbaar collectief, afscheid van coach Alberto Toril en vervingen hem onmiddellijk door Elche B-trainer Vicente Parras.
Parras heeft nu nog zes wedstrijden om de afglijding – nee, laat het een vrije val zijn – van Elche naar de degradatiezone van de Segunda A División te stoppen. Afgaande op de resultaten van afgelopen vrijdagavond heeft hij zijn handen vol aan de voorbereidingen, met name het organiseren van een verdedigingslinie die, ongeacht wie er speelt, de basis gewoon niet goed kan uitvoeren. Almería profiteerde slechts de laatste keer van Elche's aanhoudende reeks defensieve fouten.
Een dalende vrije trap met links van Edu Albacar en een spectaculaire redding van Casto waren de hoogtepunten van wederom een onopvallende eerste helft voor Elche. Aan de andere kant gaf voormalig Elche-aanvaller Fidel een pass bij de eerste paal, waarop Borja Fernández het snelst reageerde en de bal langs Juan Carlos wist te werken. Zo bleef het tot rust, maar Elche was al snel weer op gelijke hoogte. Pelayo gaf acht minuten na rust het laatste zetje op een voorzet van Borja Valle en maakte de stand 1-1. Vanaf dat moment werd de normale service van Elche hervat.
Elche heeft dit seizoen al veel te vaak de gelijkmaker niet kunnen vasthouden en vandaag was dat niet anders. Minder dan tien minuten later stond Almería weer op voorsprong en die voorsprong kwam nooit meer echt in gevaar. Vijf withemden omsingelden Ximo Navarro en hij wist de bal alsnog binnen te schieten. Het kan hem geen bal schelen hoe slordig zijn doelpunt was.
Dat was echter nog niet het einde van Elche's ellende. Vier van hen bleven statisch staan, met de armen omhoog, tevergeefs appellerend voor buitenspel, terwijl José Ángel Pozo Antonio Puertas aanspeelde. Een simpele, rechte bal voor Quique González was genoeg om Elche en bijna duizend van hun fans, die allemaal opstonden en vertrokken, uit hun lijden te verlossen.
De cijfers waren op dat moment simpel. Elche stond met nog zeventien minuten te spelen twee punten achter. Van hun eerste doel om een directe degradatierivaal te verslaan, werd het doel nu om een punt te redden. Ze konden in deze poging niet eens dapper falen. Invaller Dominique Malonga, tot dan toe een bijrolspeler onder Toril, gaf de finishing touch aan een vrije trap van afstand van Hervías en bracht Elche terug tot op één punt. Zijn ingetogen vreugdebetuiging bij het terugdraven zei veel over de berustende Elche-mentaliteit. Volledige werktijd 2-3.
Het hele seizoen al komen en gaan er middelmatige teams bij Martínez Valero, en toch heeft Elche ze allemaal op de een of andere manier op Barcelona laten lijken. Ze hebben zichzelf geen dienst bewezen en nu moet de nieuweling Vicente Parras op de een of andere manier de ziekenhuispas van president García onder controle krijgen. Heel veel succes, meneer!
