Net als veel expats heb ik gisteren mijn stemformulier voor de Britse parlementsverkiezingen ingevuld en verstuurd. In zekere zin was het een belangrijk moment, en ik had er eigenlijk een foto van moeten maken, aangezien dit misschien wel de laatste keer is dat mijn partner en ik als expats in Spanje mogen stemmen.
We bereiken binnenkort de 15-jaarsregel die geldt voor expats, waarna we niet langer mogen stemmen onder de huidige Britse regels. Er is jarenlang druk uitgeoefend, inclusief rechtszaken, om de Britse regering te dwingen de 15-jaarsregel voor expats te wijzigen naar een regel waarbij expats hun hele leven mogen stemmen. Dit is echter altijd tegengewerkt, vertraagd en er zijn handige redenen aangevoerd om het niet te doen. Ik denk dat veel afhangt van hoe de regeringspartij tegen de stem van expats aankijkt; zullen we de huidige regering steunen of niet?
Ondanks de tekortkomingen van het huidige kiesstelsel, dat er niet in slaagt de standpunten van een bredere kiezersgroep te vertegenwoordigen via evenredige vertegenwoordiging, moeten we altijd de kans grijpen om onze stem uit te brengen.
Er zijn expats die beweren dat stemmen door expats zinloos is en zelfs moreel verwerpelijk, aangezien we niet meer in het land wonen, geen uitkeringen aanvragen en geen gebruik maken van de gezondheidszorg. Veel expats bezoeken het Verenigd Koninkrijk zelden nadat ze vertrokken zijn en keren slechts af en toe terug voor een familiebruiloft of begrafenis. Ze vragen zich dan ook af of ze het recht hebben om een mening te uiten die de omstandigheden van de achtergebleven bevolking in het Verenigd Koninkrijk ernstig kan beïnvloeden.
Expats hebben het recht om hun mening te geven over wie de volgende Britse regering moet vormen. Veel expats hebben kinderen en oudere familieleden die in het VK wonen en voelen de behoefte om zelfs maar een beetje betrokken te zijn bij de toekomstige richting van het land. Het oude gezegde "Je kunt de Britten uit Groot-Brittannië halen, maar je kunt Groot-Brittannië niet uit de Britten halen" is in deze omstandigheden volkomen waar.
Veel Britse expats ontvangen een soort pensioen van het Verenigd Koninkrijk. De hoogte en voorwaarden die verbonden zijn aan het ontvangen van het Britse staatspensioen of bedrijfspensioen, en het ontvangen bedrag, worden bepaald door overheidsbeleid. Wisselkoersen en valutaschommelingen zijn ook het directe gevolg van overheidsbeleid dat de economische gezondheid van het land beïnvloedt. De hoogte van de overheidsuitkeringen, zelfs de winterbrandstofbetalingen aan Britse expats die in koudere Europese landen wonen, en de wederzijdse gezondheidszorg, worden allemaal bepaald door de Britse regering van dat moment.
Veel expats betalen nog steeds belasting aan de Britse overheid, gebaseerd op hun Britse inkomsten en pensioenen, ook al zijn ze jaren geleden vertrokken. Het is daarom terecht dat expats hun mening blijven uiten over wie hun belasting moet besteden en aan welke prioriteiten.
Het Britse kiesstelsel is zeker niet perfect, omdat het de bredere waaier aan standpunten van een complexe en steeds mondiger wordende bevolking niet vertegenwoordigt. Het huidige 'first past the post'-systeem blijft volgens ons nog steeds veel voorstanders kennen, maar de afgelopen jaren heeft het ons geen goed gedaan. Veel kiezers voelen zich gedesillusioneerd en ontheemd door de meeste politici.
De mogelijkheid om het kiesstelsel te veranderen werd enkele jaren geleden via een referendum ter stemming voorgelegd, maar is door de kiezers verworpen. Daarom moeten we er het beste van maken.
Stemmen van expats zijn nu nog belangrijker nu het Verenigd Koninkrijk op het punt staat de Europese Unie te verlaten. Relaties, deals en overeenkomsten met onze gastlanden zullen de komende jaren nog belangrijker worden. We vinden misschien dat een simpel kruisje tegen de naam van een onbekende persoon, en steun voor een politieke partij die ons uiteindelijk in de steek zal laten, zinloos is, maar het is alles wat we hebben en het is goed om het te gebruiken.
Ik hoop dat, ongeacht welke politieke partij uiteindelijk een regering vormt, ze de noodzaak zullen erkennen om ervoor te zorgen dat Britse expats dit eenvoudige democratische recht op participatie kunnen blijven uitoefenen. De 15-jaarsregel moet worden afgeschaft en expats moeten hun hele leven mogen stemmen.
Als je dit artikel leuk vond, neem dan eens een kijkje op de websites van Barrie: http://barriemahoney.com en http://thecanaryislander.com of lees zijn nieuwste boek, 'Footprints in the Sand' (ISBN: 9780995602717). Verkrijgbaar als paperback en als Kindle-editie.
© Barrie Mahoney
