Er is een oud gezegde: "Als je iemands ware aard wilt kennen, geef hem dan macht." Nergens klinkt dit meer waar dan in Orihuela. Politieke partijen en individuele leiders komen met beloften van vernieuwing, beloften van eerlijkheid, rechtvaardigheid en gelijkheid, maar al te vaak verdwijnen die principes zodra ze aan de macht komen. Wat begon als een toewijding aan dienstbaarheid, verandert in een obsessie om te controleren.
Macht verandert mensen
In Orihuela brengen verkiezingen een bekende cyclus met zich mee. Kandidaten voeren campagne voor hervormingen en beweren dat ze naar de inwoners zullen luisteren, budgetten eerlijk zullen verdelen en gelijke aandacht zullen besteden aan de stad, het platteland en de kust. Velen beginnen met goede bedoelingen. Maar eenmaal aan de macht verandert de smaak van macht alles.
Plotseling verschuiven hun prioriteiten. In plaats van het volk te dienen, dienen ze zichzelf. Begrotingen worden instrumenten van politieke favoritisme. Beslissingen worden niet genomen voor het langetermijnvoordeel van de gemeente, maar voor kortetermijngewin, partijvoordeel of privébelang.
Projecten worden met veel bombarie aangekondigd, maar stagneren of verdwijnen stilletjes wanneer er kritiek op komt. De kust, met name Orihuela Costa, kampt nog steeds met een tekort aan grondstoffen, terwijl de oude elektriciteitsnetwerken in het historische centrum worden beschermd.
Dit is geen leiderschap. Het is misleiding – machtsmisbruik om de controle te behouden in plaats van recht te doen. Politici zijn er in overvloed, MAAR een echte leider is onbetaalbaar.
Van democratie naar zelfbehoud
Democratie zou de macht in handen van het volk moeten betekenen. Maar wanneer leiders hun eerlijkheid laten varen, wordt democratie theater. Er worden nog steeds verkiezingen gehouden, manifesten gedrukt en toespraken gehouden – maar het is allemaal toneelspel. Achter de schermen is de realiteit dat te veel partijen en individuen hun positie niet gebruiken om zichzelf te vertegenwoordigen, maar om zichzelf te beschermen.
Het resultaat is democratie in naam. Gewone inwoners voelen zich in de steek gelaten. Stemmen uit de 24 pedanias worden genegeerd. Orihuela Costa, waar duizenden inwoners wonen en de economische motor van de gemeente, blijft achter met onderfinanciering en onvoldoende toezicht. Beloftes van gelijkheid worden gebroken en burgers worden behandeld als een probleem dat moet worden opgelost, niet als gelijken die moeten worden gerespecteerd.
Misleidende stemcijfers: een fantasie aan de kust
De grootste test voor democratie is de stem. Maar ook hier wordt eerlijkheid te vaak opgeofferd. Partijen overdrijven niet alleen eerdere resultaten, maar misleiden het publiek ook met overdreven beweringen over potentiële kiezersaantallen, vooral aan de kust.
Het is de plicht en de verantwoordelijkheid van een politieke partij om eerlijk te zijn tegenover de inwoners – hen niet te misleiden of valse hoop te geven. Maar in Orihuela hebben we precies het tegenovergestelde gezien. Neem de laatste verkiezingen: PIOC kreeg iets meer dan 1,800 stemmen aan de kust, zo'n 48% van de opkomst. Nu spreekt de voorzitter over 14,000 stemmen aan de kust die nog gemobiliseerd moeten worden. Dat is een duizelingwekkende sprong – een stijging van bijna 678%, oftewel acht keer het aantal stemmen dat ze in 2023 daadwerkelijk wisten te bemachtigen.
Dat is geen strategie; het is een fantasie. Een utopie. Een drogreden die door de partij wordt verspreid om verwachtingen op te blazen en invloed te behouden. Cijfers zijn belangrijk in de politiek, maar oneerlijke cijfers ondermijnen het vertrouwen. Als partijen niet eerlijk kunnen zijn over het meest fundamentele democratische feit – hoeveel mensen hebben gestemd, of realistisch gezien zouden kunnen stemmen – dan stort hun geloofwaardigheid in.
Een waarschuwing voor leiders
De smaak van macht is geen excuus voor verraad. Leiders moeten onthouden dat macht een verantwoordelijkheid is, geen privilege. Degenen die na hun aantreden van positie wisselen – die hun beloftes vergeten, hun steun opblazen en het publiek misleiden met valse stemcijfers – moeten dit weten: de inwoners van Orihuela kijken toe. Hun geduld is niet oneindig.
Conclusie
Leiderschap zonder eerlijkheid is verraad. Democratie zonder eerlijkheid is vermomde tirannie. Orihuela verdient beter dan leiders en partijen die veranderen met de macht. Orihuela verdient vertegenwoordigers die trouw blijven aan de principes waarop ze campagne voeren, hoe verleidelijk de privileges van het ambt ook worden.
De les is simpel: macht onthult karakter – en nergens is dat duidelijker dan in de oneerlijke opblazing van stemcijfers, vooral aan de kust.
