Ik heb het helemaal door, jongens! Je zult het niet geloven, maar het antwoord kwam als een donderslag bij heldere hemel... of was het een gerichte vuurtong, tijdens een mis vorige week. Herinner je je het kerkelijke raadsel nog dat niemand van ons kon oplossen? Nou, je vindt het antwoord hier beneden, in de kleine lettertjes.
Voor degenen die net bij ons zijn: 'The Lads' vormen een bonte verzameling van diverse verloren zielen, die voortdurend op zoek zijn naar antwoorden en advies geven. In totaal zijn ze met zo'n twintig, maar meestal zijn het er niet meer dan zes tot acht die lukraak op een geschikte plek arriveren. Begrafenissen en voetbalwedstrijden roepen doorgaans een bijeenkomst op, maar in de kroeg wordt het zware werk gedaan. Gezamenlijk zijn de Lads experts en er was slechts één keer dat een antwoord of oplossing de groep ontging.
Ieder van de aanwezigen heeft zijn eigen expertise, of het nu gaat om sport, recht, politiek, geneeskunde, het kijken in een glazen bol of theologie. Soms doen de Gorls mee, maar in deze bijeenkomst hielden ze zich er min of meer buiten; afgezien van een tweemaal getrouwde dame verderop die mompelde: 'Ik wil dat hij in de hel rot.'
Laten we teruggaan naar de agenda toen deze brainstormsessie voor de jongens mislukte – voor de enige keer.
Het was een zaterdagavond in de pub – rond de mis in de nabijgelegen kerk. Een paar van de jongens waren naar de mis gegaan, maar Clancy en 'Moaner' waren op amper tweehonderd meter van de deur van het lange gangpad tegen de muur gelopen en moesten deze keer op twee hoge krukken zitten.
'Nou, waar had hij het vanavond over?', werd de eerste van de goede jongens gevraagd zodra hij binnenkwam. 'Waarschijnlijk op zoek naar geld', onderbrak 'Moaner' vanaf de andere kruk. Toen de rest van het quorum arriveerde, was het hun woordvoerder geestelijke zaken die het woord nam.
Johannes ('Baptist') dwong op dit gebied respect af, omdat hij regelmatig passages uit het Oude Testament citeerde. Wanneer 'Baptist' over religie sprak, luisterden de anderen.
'Vader preekte over het Onze Vader en benadrukte in het bijzonder dat God niemands slechte daden zal vergeven, tenzij die persoon eerst degene vergeeft die hem of haar iets heeft misdaan.'
Nou ja, om het maar meteen te zeggen: de Jongens zouden niet bekend staan om het loslaten van wrok of ongenoegen – dus hing er nu een sfeer van onbehagen in de lucht. Die smerige smoes van twintig jaar geleden doet nog steeds pijn; het stelen van een vriendin, schulden, leugens en allerlei ruzies en verraad.
'Bovendien moet je bidden voor degenen die je vervolgen en belasteren', vervolgde 'Baptist'... en zo werd de somberheid nog groter. Dit was allemaal te veel voor de jongens; ze dachten allemaal dat ze het recht hadden om een beetje werk te verrichten bij hun vijand om de situatie te egaliseren voordat ze konden nadenken over wat 'Baptist' van hen vroeg. En daar bevroor het...
Dat was toen… dit is nu!
Ik wachtte tot we een volledig quorum hadden voordat ik verder ging. 'Ik heb het antwoord waarmee we allemaal van de vergevingsclausule afkomen', kondigde ik vol vertrouwen aan. Alle jongens hielden hun ogen strak op de mijne gericht – vooral 'Baptist'. Ik legde uit dat een mis die ik vorige week had bijgewoond, werd geleid door een lieve priester die sprak over de oneindige genade van God. Hij moest het 'Onze Vader' ter sprake brengen en toen kwam het antwoord bij mij, jongens. Natuurlijk heeft hij gelijk en moeten we voor onze vijanden bidden en overtredingen vergeven.' (Er gingen nu zeven monden open in mijn richting.)
'Maar jongens, het drong tot me door dat ik alleen maar hoef te wensen dat niemand naar de hel gaat voor wat ze me hebben aangedaan. (De jongens weten van de leugens, brieven, valse beschuldigingen en haatcampagnes.) Als er ruimte is voor een 'slachtoffergevolgtoespraak', zeg ik gewoon: 'Heer, ik wil niet dat iemand naar de hel gaat voor wat ze me hebben aangedaan. Ik denk dat dat voldoende is...?' 'We kunnen nog steeds gekwetst en boos zijn en onze vijanden kennen zoals ze zijn... maar hen uit de hel houden is voldoende om te voldoen aan de clausule 'zoals wij hen vergeven'.'
'Baptist' sprak. 'Comaskey, je bent een genie... nee, nee... je bent een heilige!' Hij keek om zich heen en riep vreugdevol uit: 'We zijn allemaal heiligen... als je het eens bent met deze ingenieuze interpretatie van het probleem dat ons al eeuwig dwarszit. Zijn we het er allemaal over eens dat we die klootzakken niet naar de hel veroordelen...?'
'Baptist' keek elke jongen om de beurt aan tot hij tenminste een knikje kreeg. 'Klager' was de laatste en de trekkende beweging van zijn gezicht verraadde zijn diepste worsteling. Uiteindelijk bracht de druk van iedereen die in zijn ziel keek hem tot spreken. 'Ah, ik denk dat dat prima is... zolang de hoer maar naar de hel gaat voor iets wat hij iemand anders heeft aangedaan!'
Vergeet niet
Vergeef je vijanden altijd: niets irriteert hen zo erg.
